*********زلزله آذربایجان

خداوند به جبرئیل فرمود:         
به کهکشان برو و مشتی خاک بر گیر و بیا؛ میخواهم آدم رابیافرینم.
 جبرئیل رفت و همه کهکشان را گشت؛ اما خاکی پیدا نکرد. هیچ کس به او خاک نداد. نه ناهید که عروس آسمان بود و نه بهرام؛ جنگاور چرخ؛ نه عطارد که منشی افلاک بود و نه مشتری..و نه کیوان مرزبان دیر هفتمین.
هیچ یک به جبرئیل کمک نکردند. جبرئیل دست خالی و شرمنده نزد خدا برگشت.
خدا گفت: به زمین برو که در این کهکشان او از همه بخشنده تر است.
جبرئیل نزد زمین آمد. زمین به او گفت: هر قدر خاک که می خواهی بردار. من این آفریده را دوست خواهم داشت. آفریده ای که نامش آدم است.
جبرئیل مشت مشت خاک بر گرفت و نزد خدا برد.
و هر مشتی آدمی شد.
خدا گفت: درود بر زمین که زمین؛ مادر آدم است.
و اینگونه بود که هر آدمی افریده شد؛ نزد مادرش؛ زمین بازگشت. و زمین آبش داد. زمین نانش داد. زمین پناهش داد. زمین همه چیزش داد.
 و آن هنگام که آدمی روحش را به خدا می داد جز مادرش زمین هیچ کس او را نمی خواست.
زمین مادر است و مادر عاشق؛ زمین مادر است و مادر مهربان. زمین مادر است ومادر شکیبا است.
زمین مادر است و مادر گاه بی قرار نیز می شود. چندان که کودکش را نیز می آزارد.
خدایا! ما را ببخش و بیامرز. و به مادرمان زمین آرام و قرار بده تا هرگز دیگر کودکش را آنگونه نیازارد.

**ادامه تصاویر اندوهناک از زلزله آذربایجان در ادامه مطلب**