فرزند من

فرزندان شما کودکان شما نیستند

آنان دختران و پسران اشتیاق خود زندگی اند

شما واسطه آمدن فرزندانتان هستید

ولی نه آورنده انان

هرچند آنان از شمایند

شما می توانید بکوشید که مانند فرزندانتان باشید

ولی نخواهید که آنان را مانند خود کنید

چرا که زندگی واپس نمی گراید و در دیروز نمی ایستد

ممکن است سرپناهی برای جسمشان به آنان بدهید

ولی نه برای روحشان

زیرا روح آنان در خانه فردا سکنی دارد

جایی که حتی در رویاهایتان قادر به دیدنش نیستید

شما همچون کمانهایی هستید

که فرزندانتان همانند تیرهای زنده از انها پرتاب می شوند

و کماندار همان زندگی است

کماندار هدف را در جاده ای بی نهایت می بیند

و با تمام قدرت خویش تو را خم می کند

تا شاید تیرهایش تندتر و دور تر بروند

بگذار خمیدگی تو در دست کماندار برای شادی باشد

زیرا

او همان گونه که تیری در پرواز را دوست دارد

کمانی را نیز که ثابت و استوار است دوست دارد!

(جبران خلیل جبران)