پندهایی برای پسرم

سلام پسر عزیزم، می خواستم داستان سوم از کتاب حیات القلوب رو برات بنویسم ولی ترجیح دادم این مطلبو به پند و نصیحتهای لقمان به پسرش نافان اختصاص بدم.

پسرم ما آدم بزرگا خیلی سخت پند و موعظه قبول می کنیم. خیلی از رفتارها و تفکرات به قدری در ما ریشه دوانده که خشکاندن آن ریشه ها به سختی امکان پذیره. مگر به همت والا و کوشش بسیار. شاید شب قدری پیش بیاد، شاید زیارتی برویم، شاید دلمان بشکند و توبه کنیم، به خودمان و خدایمان قول بدیم که از بدیها، نفرتها و کینه ها دوری کنیم ولی این بدیها چون آب زیر خاکستری هستند که با اندک وزش بادی خود را نشان می دهند. و اینجاست که قولمون رو زیر پا میگذاریم، توبه می شکنیم و ... اما تو پسر گلم، هنوز ریشه بدیها در تار و پود وجودت رخنه نکرده. هنوز نیکیهای بهشت در قلب و روحت نمایان است. قلب تو چون آینه صاف و زلال و پاکه. و وای به حال پدر و مادری که به جای صیقل دادن این آینه پاک با خوبیها، نیکیها، ذکر خیرها، دعای خیر و ... لکه های نفرت و کینه و خودخواهی را روی آن به جای بگذارند.

پسرم، شاید این پند و نصیحتها رو روزی بتونی بخونی که دیگر من در کنارت نباشم، ولی بدان که از اولین تا آخرین لحظه دوستت داشتم و ذره ای از دعا در حق تو برای اینکه بنده ای شایسته و صالح و مومن و پرهیزکار برای خدایت باشی غفلت نکردم. شاید این پندها چون تیشه ای باشد برای زدن ریشه ناپاکیها. پسرم همواره مواظب مادرت باش و سر در اطاعت اوامر او نه که بی ریاترین و پاکترین عشق دنیوی، عشق و محبت مادر به فرزند است.

پسرم، خویشاوندانت را گرامی دار، زیرا آنها پر و بال تو هستند که با آن پرواز می کنی، و ریشه تو هستند که به آنها باز می گردی، و دست نیرومند تو هستند که با آن حمله می کنی.

فرزندم، انسان هر مقدار که ثروتمند باشد، باز از خویشاوندان خود بی نیاز نیست که از او با زبان و دست دفاع می کنند. خویشاوندان بزرگترین گروهی هستند که از او حمایت می کنند و اضطراب و ناراحتی او را می زدایند، و در هنگام مصیبتها نسبت به او، پر عاطفه ترین مردم می باشند.

پسرم، اگر در خردسالی قبول ادب کردی، در بزرگی از آن بهره خواهی برد.

فرزندم، باید که حربه ای برای دشمن خود مهیا گردانی که به آن حربه او را به زمین افکنی. آن باشد که با او مصافحه نمایی و اظهار خوشنودی از او بکنی و از او دوری مکن و اظهار دشمنی مکن که آنچه او در خاطر دارد برای تو ظاهر گرداند و مهیای ضرر تو گردد.

پسر عزیزم، با مردم همنشینی مکن بغیر طریقه ایشان، و از ایشان توقع امری چند مدار که بر آنها دشوار باشد، که آن همنشین از تو پیوسته متنفر می شود و آن دیگری از تو کناره می گیرد پس تنها می مانی و مصاحبی نخواهی داشت که مونس تو باشد و نه برادری که یاور تو باشد و چون تنها ماندی مخذول و خوار و بی مقدار می شوی.

فرزند نازم، زنهار که حذر کن از دلتنگ شدن و کج خلقی کردن و صبر نکردن بر آنچه از دوستان خود بینی، که با این اخلاق دوستی از برای تو نمی ماند، و لازم نفس خود گردان تانی در امور خود را که بزودی مبادرت به امری نکنی بی آنکه تامل در عواقب آن بکنی و صبر فرما بر مشقتها و زحمتهای برادران خود نفست را و نیکو گردان با جمیع مردم خلق خود را.

فرزند گرامیم، اگر نداشته باشی آنقدر مال که صله با خویشان خود بکنی و تفضل بر برادران مومن خود بکنی پس در خوشخویی و خوشرویی با ایشان تقصیر مکن.

پسر مهربانم، راضی باش به آنچه خدا از برای تو قسمت کرده تا همیشه با دل خوش زندگانی کنی و اگر خواهی که جمع کنی جمیع عزتهای دنیا را پس قطع کن طمع خود را از آنچه در دست مردم است.

فرزند عزیزم، دروغ می گوید کسی که می گوید شر و بدی را به شر می توان فرو نشانید. اگر راست می گوید دو آتش بر افروزد ببیند که هیچیک دیگری را خاموش می کند؟ بلکه خیر و نیکی آتش شر و فتنه را فرو می نشاند چنانچه آب آتش را خاموش می کند.

ای فرزند، هر که با تو نیکی کند مکافات او به نیکی کن، و هر که با تو بدی کند او را به بدی خود بگذار که هرچند تو سعی کنی بدتر از آنچه او نسبت به خود می کند تو نسبت به او نمی توانی کرد.

پسرم، گزندگی مکن مردم را که تو را دشمن دارند و زبونی مکش از ایشان که تو را خوار شمرند، بسیار شیرین مباش که تو را بخورند و تلخ مباش که تو را دور افکنند.

عزیز دلم، احسان کن با کسی که با تو بدی کند و دنیا را بسیار جمع مکن که تو را از آن رحلت می باید کرد، ببین که از آنجا به کجا خواهی رفت.

فرزندم، بدان که چون تو را در قیامت نزد پروردگار تو بازدارند چهار چیز از تو سوال خواهند کرد: از جوانی که در چه چیز کهنه کردی؟ از عمر تو که در چه کار فنا کردی؟ از مال تو که از کجا کسب کردی؟ و در چه مصرف خرج کردی؟

پسر عزیزم، قبول کن وصیت پدر خود را، و مبادرت کن به عمل صالح پیش از آنکه اجلت فرا رسد و پیش از آنکه در قیامت کوهها به راه افتند و آفتاب و ماه در یکجا جمع شوند و از حرکت بیفتند و آسمانها را در هم بپیچند و صفوف ملایکه ترسان از آسمانها به زیر آیند و تو را تکلیف کنند که از صراط بگذری، در آن وقت عمل خود را ببینی و ترازوها برای سنجیدن عملها برپا کنند و دیوان اعمال خلایق را بگشایند.

پاره تنم، دین و دنیای تو را به خدا می سپارم، و بهترین خواسته الهی را در آینده و هم اکنون، در دنیا و آخرت، برای تو می خواهم، با درود.