هفته بیست و هفتم تو دل مامان

مامانی ماشاءالله حسابی بزرگ شدی. وزنت تقریباً 900 گرم و قدت حدود 36.5 سانتي متره. مي تونی چشمای خوشگل و درشتت رو باز و بسته كنی. یه موقع هایی می خوابی و یه زمان های خاصی بیداری و حسابی با تکون ها و لگدهات با مامان و باباجون حرف میزنی. انگشتهاي کوچولوت رو هم که چند هفته ست هام و هام میمکی. میگن حركتهاي منظمت نشانه سكسكه هائیه که از اين به بعد ممكنه به طور معمول اتفاق بیفته ولی چون معمولا هر بار سكسكه ت فقط چند لحظه طول میكشه، برات آزاردهنده نیست. بافت مغزت بیشتر رشد کرده و حالا مغزت حسابی فعاله. به چیا فکر میکنی مامانی؟ وقتایی که چشای نازت رو هم میذاری، خواب من و باباجون رو هم می بینی عزیزدلم؟

مامانی هم حسابی تپل شده، وزنش ١٣ کیلو اضافه شده و به ٦١ کیلوگرم رسیده. مانتوهایی که هفته پیش تنم میشدن، دیگه اندازه م نیستن و نمیشه پوشید. کمرمم کمی درد میکنه و نماز خوندن به خاطر شکم گنده م سخت شده، مخصوصاً وقتی میرم سجده. شبا راحت نمیتونم بخوابم و به زور ساعت ٢ بعد از نصف شب، بعد از کلی اینور و اونور شدن، خوابم میبره. بعدشم که خواب رفتم همه ش خواب نینی و سیسمونی می بینم. امروز که رفته بودیم پیش خانم دکتر ، گفت که برای آلرژیم میتونم قرص بخورم. آخه مامانی ٢ ماهی هست که آلرژیم خیلی شدید شده و صدا و دماغم همه ش گرفته ست و پدرم دراومده از شدت عطسه و دماغ پاک کردن. ولی مامانی، هیچکدوم از اینا مامانو حتی یه ذره هم اذیت نمیکنه وقتی فکر میکنه همه ش به خاطر اینه که یه فرشته کوچولوی پاک مهمون دلش شده. فدای تو نازنین دوست داشتنیم بشم.